Bilgi çağında yaşıyoruz artık."Akıllı" telefonlarımız, elektrik enerjisiyle çalışan otomobillerimiz, hatta akıllı evlerimiz var.Tüm bunları bir bilim-kurgu filminde görmüş olsaydım belki beni heyecanlandırabilirdi.
Zamanımızda her şey hızlı gelişiyor.Metrolarımız sayesinde gideceğimiz yere hızlı bir şekilde varıyoruz.Fast-food restoranlarımız var, hızlı bir şekilde yemek yiyoruz.Haberleri internetten hızlı bir şekilde takip ediyoruz.Artık kimse gazete kokusunu özlemiyor.Bir tiyatrolarımız vardı tadını koruyan, onlar da artık televizyondan izlenebiliyor.
İlişkilere çok hızlı bir şekilde başlıyoruz.Hızlı bir şekilde tanışıyoruz ya da tanıştığımızı sanıyoruz.Hızlı bir şekilde aramız bozuluyor ve birbirimizi hemen unutuyoruz.Ne de olsa internete girip bir çok insanla sohbet edebilir, tanımadığınız insanlarla arkadaşlık kurabiliriz.Ama yolda komşumuzu görsek, dönüp selam vermeyiz.
Okulda hoşlandığınız biri olursa hemen "Facebook'dan" ekler, "Twitter'dan" takibe başlarsınız.Ama yanına gidip onunla konuşma cesaretini gösteremezsiniz.Bunun yerine internet üzerinden "konuşursunuz".Sonunda ne olacak, biliyor musunuz? Hiç bir heyecan duymadan "konuşacaksınız", bir yerde buluşacaksınız.Belki o zaman da heyecan duymayacaksınız.Yüz yüze konuşarak kolayca çözebileceğiniz sorunlarınızı, internetten "konuşarak" arap saçına çevireceksiniz.Belki ayrılacaksınız.Bir gün -eğer hala birbirinizi engellememişseniz- "Msn'den konuşurken" size geri dönmek isteyecek.Diyeceksiniz ki; "İnternetten 'bulduğum' yeni bir sevgilim var." ya da geri dönseniz bile sarılıp o özlediğiniz kokusunu içinize çekemeyeceksiniz.
Sanal ortamda karşımızdaki insanın gerçekliğinden nasıl emin olabiliriz? Yazıyor, fakat mimiklerini görmüyoruz.Konuşmuş mu oluyoruz yani? Kendimizi kandırmayalım.Yazışarak duygu ve düşüncelerimizi ne kadar ifade edebiliriz?
Hız çağında yaşıyoruz.İlk başta hayatlarımız çok daha kolaylaşmış görünebilir, hatta sizi heyecanlandırabilir.Ama hiç bir e-posta, günlerce sevgiliden beklenen mektubun tadını veremez.
Zamanımızda her şey hızlı gelişiyor.Metrolarımız sayesinde gideceğimiz yere hızlı bir şekilde varıyoruz.Fast-food restoranlarımız var, hızlı bir şekilde yemek yiyoruz.Haberleri internetten hızlı bir şekilde takip ediyoruz.Artık kimse gazete kokusunu özlemiyor.Bir tiyatrolarımız vardı tadını koruyan, onlar da artık televizyondan izlenebiliyor.
İlişkilere çok hızlı bir şekilde başlıyoruz.Hızlı bir şekilde tanışıyoruz ya da tanıştığımızı sanıyoruz.Hızlı bir şekilde aramız bozuluyor ve birbirimizi hemen unutuyoruz.Ne de olsa internete girip bir çok insanla sohbet edebilir, tanımadığınız insanlarla arkadaşlık kurabiliriz.Ama yolda komşumuzu görsek, dönüp selam vermeyiz.
Okulda hoşlandığınız biri olursa hemen "Facebook'dan" ekler, "Twitter'dan" takibe başlarsınız.Ama yanına gidip onunla konuşma cesaretini gösteremezsiniz.Bunun yerine internet üzerinden "konuşursunuz".Sonunda ne olacak, biliyor musunuz? Hiç bir heyecan duymadan "konuşacaksınız", bir yerde buluşacaksınız.Belki o zaman da heyecan duymayacaksınız.Yüz yüze konuşarak kolayca çözebileceğiniz sorunlarınızı, internetten "konuşarak" arap saçına çevireceksiniz.Belki ayrılacaksınız.Bir gün -eğer hala birbirinizi engellememişseniz- "Msn'den konuşurken" size geri dönmek isteyecek.Diyeceksiniz ki; "İnternetten 'bulduğum' yeni bir sevgilim var." ya da geri dönseniz bile sarılıp o özlediğiniz kokusunu içinize çekemeyeceksiniz.
Sanal ortamda karşımızdaki insanın gerçekliğinden nasıl emin olabiliriz? Yazıyor, fakat mimiklerini görmüyoruz.Konuşmuş mu oluyoruz yani? Kendimizi kandırmayalım.Yazışarak duygu ve düşüncelerimizi ne kadar ifade edebiliriz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder