10.8.11

Bir Perdelik Oyun

        "Korkulacak bir yanı yoktur aşkların,
        insan bütün derilerden soyunabilseydi eğer."
         
         Can Yücel


   "Hiç sevmedim seni.Belki sen de beni sevdiğini söylerken sevmiyordun aslında."

 Uzun ilişkilerin ayrılık cümleleri böyle başlıyor artık..."Neden?" sorusu geliyor aklıma.İnsanlar neden bu kadar saf bir duyguyu böyle yalancı çıkartır oldular?

 Birbirimizi gerçekten tanıyabilseydik severdik belki de...Ama öyle bir maske takmışız ki yüzümüze...O maskenin altında öyle gizlenmiş ki ruhumuz.Yalandan tanıtır olduk kendimizi.Gerçek yüzümüzü gösteremiyoruz artık.Bu insanlara karşı oluşan bir güvensizlik mi içimizde? Rengimizi değiştirerek saklanıyor muyuz yoksa?

 Maskelerimizi çıkartamadığımız sürece hissettiğimiz duyguların gerçekliğinden nasıl emin olabiliriz.Sonuçta karşımızdaki insan gerçek yüzümüzü değil, maskemizi sevdi, maskemizden nefret etti ya da her ne hissettiyse maskemize hissetti.

  Yalandan sözlerle ifade ediyoruz, yalan duygularımızı...Sahte kelimelerle mısra mısra dizdik sahte hislerimizi.Öyle de bir inandık ki gerçekliğine.

  Daha da kötü olanı insanlar artık gerçekten aşık olamıyor.Belki istisnalar vardır...Umarım vardır.Ama onun dışındakiler bir perdelik oyun olmuş hayat sahnesinde...














Hiç yorum yok: