Toplumun kalıplarına sığmaya çalışan bireyler, kendilerini küçültürler.Hiç birimizin öz kişiliği, toplumun yüzyıllardır oluşturduğu kişiliğe benzemez.Hepimizin içinde bir yerlerde, farklı olmak ve farklı davranmak isteyen bir benlik vardır.Önemli olan bunu ortaya çıkarabilmektir.
Toplum farklılıkları kabullenmekte zorlandığından olsa gerek, bu dışlanma korkusuyla kendi öz kişiliğimizi bastırmaya çalışırız.Ama elbette bazılarımız saklanmakta iyi değildir.Mesela bir travesti için pek de iyi şeyler söylenmez.Bu, travesti olmak isteyen bireylerin kendilerini toplum korkusuyla bastırmalarına ve toplumun "dar gelen" kalıbına sığmaya çalışmalarına neden olur.
"İnsanlar, birbirlerinden farklı, eşi olmayan bireyler olmak için yüreklendirilirse, dünya nasıl bir yer olurdu, düşünebiliyor musunuz?
Ama biliyor musunuz, bana öyle geliyor ki, bizim eğitim sistemimizin özü, bütün bireyleri birbirine benzetip aynı kalıba sokmak...Bunu başardığımızda kendimizi çok şanslı sayıyoruz.Her zaman böyle olduğunu görebilirsiniz.Öğretmenler şöyle düşünür: <Benzersizliğiniz beni ilgilendirmiyor.Ben, kendimi size yeterince sunmayı başarıp başarmadığımı öğrenmek istiyorum.Bana öykündüğünüz ölçüde başarılı bir öğretmen olmuşum demektir.> " Leo Buscaglia
Öğretmenler belki de kendi egolarını tatmin ediyorlardır.O öğretmeni eğiten de yine kendisi gibi düşünen bir öğretmendi.İşte böylece toplumdaki farklılıklar ortaya çıkarılmak yerine, bastırılıp herkes aynılaştırılıyor.Öğrencilere nasıl bir birey olunacağı değil, insanı birey yapan şeyin nasıl bastırılacağı öğretiliyor.Bu belki de çağımızın hastalığı.
İçindeki farklılığı keşfedip, korkusuzca bunu ortaya çıkarabilmek bana göre bir erdemdir.Kişiliğini bilmek ve bundan ödün vermemek, aynı zamanda öz saygının ve öz güvenin ne kadar yüksek olduğunu gösterir.
İnsanlar aynılaştığı müddetçe sevmek ve umut etmek de zorlaşacak.Kişi diğerlerinin aynısı olduğunda, onun gibi bir başkasını sevmek zordur.Her ne kadar bir farkı olmasa da...Fakat diğerlerinden farklı bir insanı kaybettiğinde, o insanın benzer kişiliğine sahip birini sevmek kolaylaşır.İnsan onun gibi birinin tekrar karşısına çıkacağını ümit eder.
Toplum farklılıkları kabullenmekte zorlandığından olsa gerek, bu dışlanma korkusuyla kendi öz kişiliğimizi bastırmaya çalışırız.Ama elbette bazılarımız saklanmakta iyi değildir.Mesela bir travesti için pek de iyi şeyler söylenmez.Bu, travesti olmak isteyen bireylerin kendilerini toplum korkusuyla bastırmalarına ve toplumun "dar gelen" kalıbına sığmaya çalışmalarına neden olur.
"İnsanlar, birbirlerinden farklı, eşi olmayan bireyler olmak için yüreklendirilirse, dünya nasıl bir yer olurdu, düşünebiliyor musunuz?
Ama biliyor musunuz, bana öyle geliyor ki, bizim eğitim sistemimizin özü, bütün bireyleri birbirine benzetip aynı kalıba sokmak...Bunu başardığımızda kendimizi çok şanslı sayıyoruz.Her zaman böyle olduğunu görebilirsiniz.Öğretmenler şöyle düşünür: <Benzersizliğiniz beni ilgilendirmiyor.Ben, kendimi size yeterince sunmayı başarıp başarmadığımı öğrenmek istiyorum.Bana öykündüğünüz ölçüde başarılı bir öğretmen olmuşum demektir.> " Leo Buscaglia
Öğretmenler belki de kendi egolarını tatmin ediyorlardır.O öğretmeni eğiten de yine kendisi gibi düşünen bir öğretmendi.İşte böylece toplumdaki farklılıklar ortaya çıkarılmak yerine, bastırılıp herkes aynılaştırılıyor.Öğrencilere nasıl bir birey olunacağı değil, insanı birey yapan şeyin nasıl bastırılacağı öğretiliyor.Bu belki de çağımızın hastalığı.
İçindeki farklılığı keşfedip, korkusuzca bunu ortaya çıkarabilmek bana göre bir erdemdir.Kişiliğini bilmek ve bundan ödün vermemek, aynı zamanda öz saygının ve öz güvenin ne kadar yüksek olduğunu gösterir.
İnsanlar aynılaştığı müddetçe sevmek ve umut etmek de zorlaşacak.Kişi diğerlerinin aynısı olduğunda, onun gibi bir başkasını sevmek zordur.Her ne kadar bir farkı olmasa da...Fakat diğerlerinden farklı bir insanı kaybettiğinde, o insanın benzer kişiliğine sahip birini sevmek kolaylaşır.İnsan onun gibi birinin tekrar karşısına çıkacağını ümit eder.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder